Srebrny Jubileusz Kapłaństwa (1983-2008)
Dnia 31 marca 1983 roku w Wielki Czwartek w Katedrze lubelskiej J.E. Ks. Bp Prof. Bolesław Pylak, Pasterz Diecezji Lubelskiej włączył nas, wówczas diakonów, do prezbiterium Kościoła Świętego: Leszka Berezeckiego, Krzysztofa Czerwińskiego, Adama Firosza, Józefa Jargieło, Stefana Klozę, Andrzeja Kusia, Waldemara Malinowskiego, Krzysztofa Marzyckiego, /śp./ Jacka Mazika, Kazimierza Próchniaka, Adama Sołtysiaka, Józefa Starszuka, Grzegorza Stąśka, Mariana Szubę, Józefa Wierzchowskiego, Eugeniusza Zarębińskiego. Dwóm naszym kolegom: Józefowi Mazurkiewiczowi i Stanisławowi Tymoszowi święceń kapłańskich udzielił J.E. Ks. Bp Prof. Marian Rechowicz dnia 16 kwietnia 1983 r. w Lubaczowie. Minęło już 25 lat naszej posługi w Chrystusowym Kościele. Nasze drogi życia i pracy kapłańskiej zakotwiczyły się obecnie na terenach archidiecezji lubelskiej i diecezji zamojsko – lubaczowskiej. Łączy nas jeden duch i jedno serce, bo choć oddaleni miejscem i czasem, zawsze jesteśmy bliscy siebie, czujemy się braćmi i miłującą się wspólnotą w kapłaństwie. Wdzięczni Bogu za dar kapłaństwa i wytrwania w tym powołaniu, wspólnie odprawiliśmy jubileuszowe rekolekcje na Jasnej Górze. Duchowym kierowaniem naszych ćwiczeń, modlitw i rozmyślań był O. Kazimierz Maniecki, podprzeor jasnogórski. Do tej ważnej misji O. Kazimierz przygotował się bardzo dobrze i każdy z nas przeżył je tak, jak na rekolekcjach przed przyjęciem kapłaństwa. Na zakończenie naszych rekolekcji wspólnie złożyliśmy Akt Zawierzenia Matce Bożej. W akcie zawierzenia zawarliśmy m.in. takie słowa: „Wdzięczni za 25 lat posługi kapłańskiej, trwaliśmy razem z Tobą na modlitwie, zgromadzeni w jasnogórskim wieczerniku narodu. W tych szczególnych dla nas dniach poprzedzających nasze jubileuszowe dziękczynienie pragnęliśmy pogłębić naszą wiarę, umocnić łaskę powołania i jeszcze mocniej zjednoczyć się z Twoim Synem, który spojrzał na nas z miłością i obdarzył łaską kapłaństwa. Naucz nas codziennie żyć Ewangelią, radośnie pełniąc wolę Ojca, jak i Ty pełniłeś. /…/ Czuwaj nad każdym z nas, abyśmy byli życzliwi wszystkim, a zwłaszcza biednym, bezrobotnym i chorym, załamanym i pogubionym. Wypraszaj nowe powołania do służby Bogu i Kościołowi. /…/ Zawierzamy Ci Maryjo archidiecezję lubelską i zamojsko – lubaczowską, biskupów diecezjalnych i biskupów seniorów, każdego wierzącego i ludzi słabej wiary, Ojczyznę naszą, duchowieństwo, zakony i siebie samych.” W niedzielę, 30 marca, w wigilię święceń kapłańskich przybyliśmy do Katedry Lubelskiej, tam, gdzie otrzymaliśmy sakrament służby Kościoła, by wspólnie na Eucharystii podziękować za dar powołania kapłańskiego i wyrazić podziękowanie za nasze 25 lecie. Świętowanie było wspaniałe. Nasz konsekrator, Ks. Abp Senior Bolesław Pylak, pomimo 88 lat życia, był w dobrej kondycji, bo każdego z nas wezwał po imieniu, przedstawił zgromadzonym na Mszy św. wiernym tak, jak to wówczas przed 25 laty uczynił Rektor Seminarium Duchownego przedstawiając nas i wyrażał świadectwo, że jesteśmy godni i gotowi do tej misji. Swoją obecnością na Eucharystii zaszczycili nas: Ks. Bp Wacław Depo, Pasterz Diecezji Zamojsko –Lubaczowskiej, który w wygłoszonej homilii ukazał wiernym i nam życiowe zadanie i trud z tytułu powołania kapłańskiego; oraz Ks. Bp Ryszard Karpiński, który był delegatem Ks. Abpa Józefa Życińskiego. Wraz z nami byli nasi wychowawcy i profesorowie. Miłe wspomnienia. Ogromną radość sprawiły słowa ks. prał. dra Józefa Zbiciaka, ojca duchownego z naszych lat seminaryjnych. Na zakończenie Mszy św. zabrał głos nasz dziekan kursowy: ks. kan. mgr Marian Szuba, który w naszym imieniu wyraził podziękowanie kochanym rodzicom za dar życia i wiary /żyjącym i już nieżyjącym/, nauczycielom z lat szkolnych, wychowawcom Seminarium Duchownego i profesorom KUL-u. Szczególne słowa podziękowania zostały skierowane do Księży Biskupów za życzliwość, za wyraz jedności i wspólnoty modlitwy w naszej intencji. Po błogosławieństwie, z okazji srebrnego obchodu życia kapłańskiego, każdy obecny wierny otrzymał pamiątkowy obrazek. Mottem naszego kursowego obrazka są słowa wyjęte z 2 księgi Samuela; „Jak dobry jesteś, Boże, że przywiodłeś mnie aż dotąd”. Po wspólnej Eucharystii wraz z naszymi gośćmi: Księżmi Biskupami i moderatorami naszego życia seminaryjnego spotkaliśmy się na posiłku w Domu Rekolekcyjnym na Podwalu w Lublinie. Do wieczerzy dołączył także Ks. Bp Artur Miziński. Odradzały się wspomnienia, lata studiów, trudny czas stanu wojennego oraz inne wydarzenia. Czas szybko upłynął. Opuszczając stare mury klasztornego zespołu na Podwalu, pomimo miłych chwil, nie opuściła nas świadomość, że codzienna praca dla Chrystusa trwa, i jak w życiu każdego człowieka, zwłaszcza kapłańskiego, rodzi chwile radości, uniesienia, a także cierpienia. Na tym nikt z nas nie poprzestaje, bo wiemy, że wytrwała i ufna modlitwa zawsze przynosi błogosławione owoce. Srebrne uroczystości trwają, przed nami indywidualne świętowanie we wspólnotach parafialnych, gdzie będziemy się spotykać i modlić się za Kościół Chrystusowy, jego Pasterzy, za wierny lud Boży i za nas samych, by dobro i pokój zagościło w każdym sercu. Maryjo, Matko Kapłanów, módl się za nami!
Ks. Waldemar Malinowski
