Jubileusze wiążą się z podsumowaniami i wspomnieniami. Często towarzyszy im refleksja o tym, co było, czego udało się dokonać, co można było zrobić może lepiej, a może po prostu inaczej… Tak pięknie się składa, że świętowanie naszego jubileuszu przypada w kościele z ogłoszonym Rokiem Wiary. Ojciec Święty Benedykt XVI zaprosił nas do tego, abyśmy pochylili się nad naszą wiarą i sposobem jej przeżywania na co dzień. Dlatego Bogu Wszechmogącemu niech będą dzięki, że pozwolił nam uczestniczyć w tym doniosłym jubileuszu XX-lecia parafii. To On wybiera sobie określone miejsca na ziemi, aby tam oddawano mu cześć.
I tak 29 lat temu ks. proboszcz Stanisław Wąsik postawił w miejscowości Zagrody kaplicę. Przez 9 lat świątynia ta była jedną z kaplic parafii p w. Przemienienia Pańskiego w Garbowie. Erygowana w 1993 roku przez Księdza Arcybiskupa Bolesława Pylaka, została rozbudowana i zmodernizowana aby stać się Kościołem parafialnym pod wezwaniem Macierzyństwa NMP w Garbowie-Cukrowni, którego proboszczem został ks. Marian Szuba. W latach 1995-2000 przeprowadzono szereg prac rozbudowujących świątynię – m.in. wykonano podcienia Kościoła, zwiększono powierzchnię użytkową Świątyni oraz połączono ją ze wznoszonym budynkiem plebanii.Obok Kościoła wybudowano wolnostojącą wieżę, na której zawisł dzwon o imieniu MARYJA ważący 360 kg.
Od początku tworzenia Parafii mieszkańcy Zagród i Przybysławic coraz bardziej utożsamiali się z nową parafią. Wielu z nich przychodziło z konkretną pomocą przy budowie Kościoła. Wykonywali różne prace osobiście i wspierali dzieło finansowo. Nie zabrakło także wiary, modlitwy, życzliwości i wsparcia innych osób, nie sposób wszystkich wymienić. Jednocześnie przy powstającej świątyni tworzyły się działające do dziś ruchy modlitewne. Radość i duma rozpierały nasze serca, serca budowniczych tego Kościoła gdy na przełomie wieków Ks. Arcybiskup Józef Życiński, podczas uroczystej pasterki dokonał poświęcenia nowego skrzydła Kościoła, wraz z dużym rozmiarów freskiem przedstawiającym Chrzest Jezusa w Jordanie.
Dwa lata później, mimo wielu przeciwności i trudów, został utworzony nowy cmentarz wraz z ogrodzeniem, parkingiem i wyasfaltowaną drogą dojazdową.
Wkrótce potem nastąpiła modernizacja ołtarza, który swoimi rzeźbami i stylem nawiązuje do renesansu i baroku, a łuki i figury zostały pozłocone.
Zakupione zostały także nowe organy elektroniczno -pneumatyczne, uświetniające liturgię dni powszednich i świątecznych, tworzące klimat modlitwy i refleksji. Dzięki temu oprawa liturgiczna, której przewodzi strona muzyczna, staje się niezwykłą okazją do zaangażowania wszystkich wiernych do czynnego udziału w Misteriach, odbywających się podczas każdej Mszy Świętej. W roku 2004 rozpoczęto grodzenie działki przykościelnej, które udało się wykonać w ciągu trzech lat.
Szczególnie doniosłym wydarzeniem 2005 roku były renowacje Misji Świętych, a przede wszystkim, nawiedzenie parafii, przez Matkę Bożą, w kopii Jasnogórskiego Obrazu. Ta niewielka świątynia parafialna, która na co dzień daje poczucie bliskości i ciepła, jeszcze bardziej została wypełniona miłością Matki Bożej, a jej skupiony wzrok i delikatny uśmiech stworzył w nas poczucie bezpieczeństwa i pewności, że przy Niej nic złego nie może się stać.
Przez ten cały czas ks. kan. Marian Szuba sprawował duchową pieczę nad rozwijającymi się formami życia religijnego. To on 18 lat temu, rzucił ziarno powstania Festiwalu Pieśni Maryjnej „Ave Maria”. Był jednocześnie dyrektorem i współorganizatorem tej jednej z niewielu wydarzeń kulturalnych w naszym środowisku inicjatywy. Rokrocznie gościliśmy tu 200-300 uczestników, utytułowanych laurami podobnych imprez organizowanych w kraju i za granicą.
W związku z uzyskaniem funduszy ze sprzedaży mieszkania będącego własnością parafii, z inicjatywy ks. proboszcza Mariana Szuby oraz dzięki jego wielkim staraniom i zaangażowaniu za pozwoleniem Ks. Abp-a. J. Życińskiego oraz akceptacji przez Radę Duszpasterską została jednomyślnie podjęta decyzja o modernizacji Kościoła.
Według projektu architekta Pana Andrzeja Dzierżyca z Garbowa został wykonany marmurowy podest wraz z nową mensą ołtarzową, ambonką i podstawą pod tabernakulum.
W środkowej części Kościoła zaś znajdująca się na posadzce terakota została zastąpiona granitem.
Kolejny etap modernizacji to wymiana stolarki okiennej i montaż nowych okien aluminiowych, które zostały uposażone w witraże, tworzące cykl Maryjny i nadające modlitewny nastój tej świątyni. Dwa witraże zostały zakupione z indywidualnych ofiar. Jeden z nich przedstawiający Matkę Bożą Wspomożycielkę Wiernych został ufundowany jako dar parafian, drugi zaś przedstawiający Matkę Bożą Kębelską jako wotum Ks. proboszcza Mariana Szuby za dar 25. lecia kapłaństwa.
Zwieńczeniem zaplanowanych prac było malowanie ścian Kościoła. Dzięki tej pracy kościół na nowo zajaśniał pięknem i estetyką wnętrza.
Jako wierni tej parafii mieliśmy możność żyć w okresie jednego z najdonioślejszych pontyfikatów w historii Kościoła, pontyfikatu Jana Pawła II, który wołał do nas: „otwórzcie drzwi Chrystusowi”. My dziś otwieramy je szeroko i otwieramy także drzwi naszych serc, najszerzej jak potrafimy.
Odrodzeni duchowo poprzez rekolekcje poprowadzone przez ks. dr Adama Rybickiego z Instytutu Teologii Duchowości Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego zostaliśmy przygotowani, by przy nowym ołtarzu eucharystycznym, podczas dedykacji kościoła, przeżywać tajemnicę swojego zbawienia.
Akt konsekracji nie zakończył jednak budowy kościoła. On w zasadzie rozpoczął jej tworzenie. Tworzyliśmy go wspólnie przez kolejne lata. Upiększaliśmy budynek, zmienialiśmy jego otoczenie, dbaliśmy także o Kościół rozumiany jako Wspólnota wspólnot.
Przez kolejne lata zakupione zostały krzesła, 13 nowych ławek, duża świeca maryjna, pod którą wykonano specjalny świecznik. W bocznej nawie świątyni wymieniona została stolarka okienna i zamontowano cztery witraże. Na frontonie kościoła zawisł witraż Macierzyństwa NMP. W tym samym roku pomalowano dach Kościoła. Kolejne lata przyniosły dalszą termomodernizację poprzez ocieplenie dachu Kościoła i wymianę drzwi wejściowych, z witrażem Ducha św. Ostatnie dwa lata to ułożenie chodnika do kaplicy pogrzebowej, odwodnienie Kościoła oraz wykonanie chodnika procesyjnego wokół świątyni.
Zdajemy sobie sprawę, że dedykacja kościoła nie jest zwieńczeniem budowy Domu Bożego, lecz jej początkiem. Teraz my, własnym życiem i świadectwem musimy go nieustannie wzmacniać i chronić. Najważniejszy okazał się wytyczony kierunek, reszta jest już tylko kwestią czasu i możliwości i tej odrobiny odwagi, która jest potrzebna do podjęcia nowych wyzwań. A te zawsze będą. Przyjdzie nam to czynić tym łatwiej, gdyż mamy świadomość, że ostoją i wielkim wsparciem w tym postanowieniu będzie dla nas proboszcz – ks. Marian, wspaniały animator i twórca tego dzieła. Bez jego wiary, uporu i olbrzymiego samozaparcia uroczystość ta nie miałaby miejsca.
Uwieńczeniem jubileuszu dwudziestolecia parafii Macierzyństwa NMP w Garbowie – Cukrowni, a jednocześnie uświetnieniem jubileuszu XXX – lecia kapłaństwa Ks. Kan. Mariana Szuby była uroczysta Eucharystia, której przewodniczył i homilię wygłosił Ks. Arcybiskup Stanisław Budzik, w koncelebrze z licznie przybyłymi na tę uroczystość kapłanami. Obchodząc ten jubileusz pod przewodnictwem pasterza diecezji wierni chcieli za pośrednictwem Patronki podziękować Bogu za opiekę, dar, jakim jest kościół i sprawowane w nim sakramenty.
Jako wspólnota prosimy Boga: „Ześlij pełnię błogosławieństwa na ten dom modlitwy, który pragniemy dzisiaj Tobie na zawsze złożyć w darze, na Twoją chwałę i ku naszemu pożytkowi”.