Wielki Post – „to – jak mówił Ojciec św. Franciszek – to czas „zwrotny” – zwrotny sprzyjający przemianie i nawróceniu każdego z nas; abyśmy porzucili zastawiane na nas pułapki, nawyki, zmęczenia i leniwe przyzwyczajenia. Odsuńmy od siebie rzeczy, które są dla nas okazją do grzechu. Postarajmy się zrozumieć jak wielkim dobrodziejstwem jest ten święty czas i rozpalmy w sobie na nowo ducha modlitwy.”
Zbawienny czas Wielkiego Postu rozpoczęliśmy Środą Popielcową. Przyjęliśmy znak popiołu na swą głowę na znak podjętej pokuty wobec Boga i ludzi.
W trakcie liturgii kapłan posypywał wiernym głowę popiołem z towarzyszeniem słów: Memento, homo, quia pulvis es, et in pulverem reverteris, lub też, jak dołożono w zreformowanym Mszale: Paenitemini, et credite Evangelio. Jezus zawarł w nich cały sens swojego przyjścia do ludzi.
Czas Wielkiego Postu daje nam szczególną szansę, aby nasza wiara w Jezusa została umocniona. Może się to dokonać poprzez modlitwę, podjęty post i czynioną jałmużnę, przez odrzucenie grzechu, walkę z uzależnieniami.
W czasie Wielkiego Postu mamy wiele propozycji w naszej parafii do wspólnej modlitwy i do czynienia aktów miłosierdzia.
Większą możliwość dostrzeżenia tajemnicy cierpienia Jezusa dla nas i dla naszego zbawienia dały nam nabożeństwa Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali.
Czas, w którym dane jest nam żyć, jest dla nas wierzących w Jezusa i przynależących do Jego Kościoła, bardzo wymagający. Tym bardziej potrzeba gruntowniejszego przygotowania, aby nie dać się pokonać, aby oprzeć się pokusom, którym jesteśmy poddawani, aby z pomocą Bożej łaski wyjść zwycięsko z codziennych potyczek ze złym duchem.
W owocnym i dobrym przeżyciu Wielkiego Postu i przygotowaniu do Świąt Wielkanocnych pomagał nam rekolekcjonista – ks. dr hab. Paweł Mąkosa prof. KUL.