Parafia p.w. Macierzyństwa NMP w Garbowie-Cukrowni
Parafia w Garbowie-Cukrowni to jedna z najmłodszych wspólnot katolickich w naszej Archidiecezji. Liczy około dwóch tysięcy wiernych z Przybysławic, Zagród i osiedla Garbowa – Cukrowni. Postawienie pomiędzy tymi wsiami na początku XX wieku Cukrowni „Garbów” zbliżyło te miejscowości. Administracyjnie są to nadal odrębne sołectwa, chociaż faktycznie stanowią jedną osadę – granica między nimi przebiega dokładnie przez centrum tej miejscowości, którą od lat potocznie nazywamy Garbowem II. U zarania pisanych dziejów majątek Przybysławice obejmował znacznie większe tereny – około połowy dzisiejszej Gminy Garbów. Powstanie miejscowości historycy określają na VII, może VIII wiek. Zbiegiem czasu na gruntach tego majątku lokowano cały szereg nowych wsi (m.in. także Zagrody). Teren ten, jako jeden z pierwszych na Lubelszczyźnie uległ chrystianizacji. Ma to związek z powstaniem kościoła (w XIII, a może nawet jeszcze w XII stuleciu), później także w Garbowie. Można domniemywać, że pierwsza świątynia stanęła na wschodnich gruntach majątku Przybysławice, z którego niebawem wydzielono odrębną osadę przykościelną. Ta śmiało postawiona teza nie została jeszcze wystarczająco udokumentowana, jednak wiele faktów za nią przemawia. Jednym z nich jest to, że Przybysławice jako jedyne były wsią królewską – i to wsią, z której dziesięcinę pobierał Świętokrzyski Klasztor (aż do końca Rzeczpospolitej). Skądinąd wiadomo, że to właśnie zakonnicy z Łysej Góry przenieśli na te ziemie wiarę w Chrystusa. Od czasów ukształtowania się na Lubelszczyźnie organizacji parafialnej Przybysławice przynależały do parafii Garbów.
W 1984 roku Ks. proboszcz Stanisław Wąsik postawił tu niedużą kaplicę, która stała się podstawą zawiązania parafii, erygowaną dekretem Ks. Arcybiskupa Bolesława Pylaka 12,06.1993 roku. Początkowo parafia nosiła nazwę Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny w Zagrodach. W 1994 roku zmieniono ją na Garbów – Cukrownia. Parafia jest w posiadaniu 0,39 ha ziemi.
Od początku tej parafii proboszczem jest Ks. kanonik Marian Szuba. Pierwsze lata poświęcił sprawom organizacyjnym i wyposażeniu świątyni w niezbędne sprzęty związane z sprawowaniem liturgii Mszy św. i sakramentami. Wkrótce dobudowano ostrołukowe podcienia przed wejściem do kościoła, oraz wolno stojącą wieżę, na której zawieszono dzwon o imieniu „Maryja” ważący 360 kg.
Kościół okazał się zbyt mały dla potrzeb nowej parafii.W 1998 roku wierni z proboszczem przystępują do rozbudowy Kościoła o nowe skrzydło, oraz budowę domu parafialnego. Już w grudniu tego samego roku oddano je w stanie surowym. Dwa lata później wszystkie prace budowlane, wykończeniowe i wyposażenie wnętrza Kościoła dobiegły końca. Na pasterkę 2000 roku został zaproszony do parafii Arcybiskup Józef Życiński, który dokonał poświęcenia kościoła, a także dużych rozmiarów fresku przedstawiającego chrzest Jezusa Chrystusa w rzece Jordan na jednej ze ścian nowego skrzydła. Powierzchnia tegoż Kościoła powiększyła się o 154 m2 i obecnie liczy 347 m2, co jest wystarczające w stosunku do ilości parafian. Projektodawcą jest arch. Antoni Herman z Lublina, Realizatorem przedsięwzięcia ks. kan. Marian Szuba. Następnie rozpoczęto prace wykończeniowe zaplecza i domu parafialnego.
Ks. Biskup Mieczysław Cisło 2 czerwca 2002 roku poświęca budynek parafialny, oraz nowo powstały cmentarz grzebalny o powierzchni 16,600m2. Tegoż samego roku cmentarz zostaje ogrodzony przęsłami betonowymi, oraz zostają wybetonowane parkingi jak i droga doprowadzająca do cmentarza. Dnia 10 października 2004 r. Ks. Biskup Artur Miziński poświęca nowy główny ołtarz jak i cały wystrój Kościoła (projektodawcą arch. Zbigniew Dzierżyc z Garbowa). W tym samym roku rozpoczyna się grodzenie działki przykościelnej (0,39 ha), które trwało trzy lata.W związku z uzyskaniem funduszy za sprzedaży mieszkania w roku 2008 następuje modernizacja starej części Kościoła. Według projekty architekta Andrzeja Dzierżyca z Garbowa został wykonany marmurowy podest wraz z nową mensą ołtarzową, ambonką i podstawą pod tabernakulum. W dalszej części prac na posadce zostaje położony granit. Kolejnym etapem prac to jest wymiana stolarki okiennej i montażu nowych okien aluminiowych w starej i nowej części kościoła, oraz wstawienie witraży, których projektodawcą był Krzysztof Król z Lublina. Zwieńczeniem wszystkich prac na przestrzeni 15 lat istnienia parafii jest Dedykacja Kościoła, która miała miejsce 12 października 2008 roku, a dokonał tego Arcybiskup Józef Życiński Metropolita Lubelski.
11 października 1984 roku – poświęcenie placu pod budowę kaplicy:
16 sierpnia 1995 roku – pierwszy etap rozbudowy Kościoła, podcieni,
wieży i zawieszenie dzwonu:
27 października 1995 roku – koniec prac przy rozbudowie kościoła:
28 kwietnia 1998 roku – II faza rozbudowy kościoła i plebani:
19-26 marca 2000 roku – pierwsze misje jubileuszowe:
24 grudnia 2000 roku – „pasterka” i poświęcenie Kościoła:
Dedykacja kościoła:
2 czerwca 2002 roku – poświęcenie krzyża i cmentarza:
26-27 kwietnia 2005 roku – nawiedzenie kopii obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej:
XIII Festiwal Pieśni Maryjnej „Ave – Maria”
Nasz kościół współcześnie:
